Na Raciborszczyżnie barwnie żegnano karnawał. A Ty jak się bawiłeś?

W Krzanowicach odbyło się tradycyjne pogrzebanie basa, w którym wzięło udział blisko sto par. Nad leżącym w futerale kontrabasem zebrali się przebierańcy: Ksiądz, Lekarz, Wdowa i Płaczki. Gdy wybiła północ, futerał zamknięto z trzaskiem i przykryto kirem. Nim pokropiono go wódką i zebrano puste butelki wygłaszono pożegnalne przemówienia:

"O boroki, o biedaki!
Skąd się wziął wasz smutek taki?
Pijus Basok już nie żyje!
Cichy grób go wnet zakryje.
Widzę – szklą się wasze oczy.
Lecz to nie łza w nich się toczy!
Nie pomogą nic wykręty,
W oczach waszych znać procenty!
Basok, gdy był jeszcze zdrowy,
To kusiciel zawodowy!
A był przy tym bardzo sprytny,
Bo wygrywał skoczne rytmy!
Tańcowały wszystkie frele,
Raz jak krowa, raz jak cielę.
Chłopcy też na wzór barana,
Tańcowali aż do rana.
Tańcowali też mężowie,
Myśląc – żona się nie dowie.
Spoko – nie wie o tym żona ...

Ale samotnie czekające żony...
Kracząc jak te czarne wrony,
Aby mężów przywitać czule,
Szykowały ... nudelkule.
Po zabawie, jak to wiecie,
Haja w całym jest powiecie.
Leją się chłopaki szczerze,
O swe dziołchy jak rycerze!
Kto do bitwy miał ochoty,
Pokutuje za niecnoty.
Doktor kupę miał roboty,
By połatać zbite gnoty.
Miał robotę internista,
By sprostować nogi z twista.
Wsadził nowy ząb dentysta,
Sztuczne oko okulista.
Skończył się szalony taniec,
Umarł pijus bas – powstaniec.

Nie ma tańców, nie ma wódki,
Jakiż ten karnawał krótki!
Ale kiedyś bas powstanie!
Wierzcie mi – panowie, panie.
Bo to wcale nie jest kawał,
Za rok będzie znów karnawał!
Dlatego też możemy wszyscy chórem odpowiedzieć, że:
Leży przed nami bas ubogi, Co rozciągnął struny,
A wyciągnął nogi!