Piotr Klima: Uniwersytet zbliża ludzi. Mamy uniwersyteckie pary

Dziś Uniwersytet Trzeciego Wieku w Raciborzu to prężna organizacja. Skupia wiele osób. Panie Piotrze, jak to wszystko się zaczęło?
Prowadząc aptekę, często rozmawiałem z pacjentami, którzy pytali mnie o różne sprawy, związane ze zdrowiem i leczeniem. Ciężko o tym wszystkim było mówić, tak "przez ladę". Dlatego pomyślałem o "Akademii Zdrowia", takich spotkaniach, podczas których można by było porozmawiać na ważne tematy. Do siebie, do starej apteki zaprosiłem znajomych farmaceutów, lekarzy i ustaliłem datę pierwszego spotkania. Było otwarte dla wszystkich mieszkańców, ale przyszli przede wszystkim seniorzy.
Potem były kolejne spotkania, a ich uczestnicy zaczęli pytać też o inne tematy, nie tylko te związane ze zdrowiem. I wkrótce Akademia Zdrowia przekształciła się w Uniwersytet Trzeciego Wieku.

Pewnie początki nie były łatwe…
Podobny Uniwersytet powstał akurat w Rybniku, nie wiedziałem, czy się uda też w Raciborzu. Kupiłem stoły i krzesła, a resztę pożyczyłem od znajomych. No i zaczęliśmy się spotykać w większym gronie. Zaczęliśmy rozmawiać także o historii, kulturze, polityce, no i częściej wychodzić na spacery i do teatru. Na początku działaliśmy bardzo amatorsko. Zarejestrowaliśmy uniwersytet dopiero po dwóch latach.

Dziś słuchacze UTW są wolontariuszami na zamku, instruują turystów, co mają robić. Świetnie radzą sobie z komputerem, internetem, ba!, redagują nawet artykuły, które zamieszczamy w Dzienniku Zachodnim i na stronie raciborz.naszemiasto.pl. Widać, że zajęcia w uniwersytecie bardzo rozwijają…
Owszem, słuchacze zdobywają wiele umiejętności i świetnie sobie radzą we współczesnym świecie. Jednocześnie wciąż przychodzą nowi, dla których wciąż warto organizować kursy np. obsługi sprzętu elektronicznego. Bo problemem jest nie tylko komputer, ale też pilot do telewizora. Czasem przychodzą na zajęcia osoby, które utraciły kontakt ze współczesnością i my próbujemy ich do tego świata z powrotem zaprosić.

Chyba chodzi nie tylko o zdobywanie nowych umiejętności, prawda?
Owszem, bardzo często chodzi o zwykłe spotkanie, rozmowę. Wiele osób jest samotnych i ma bardzo wielką potrzebę przyjaźni, czasem bliskości.
Zdarza się, że ktoś poznaje nawet tę drugą połówkę. Mamy w Uniwersytecie już jedną parę, która się pobrała, a chyba kolejne małżeństwo dojrzewa. Poznali się na naszych zajęciach, a teraz chodzą, trzymając się za ręce.
I wiele zawiązuje się przyjaźni. Tworzą się mniejsze grupy, które spotykają się nie tylko na uniwersytecie, ale także na kawie w raciborskich restauracyjkach. Jak ktoś zachoruje, idziemy do niego z owocami. Gdy ktoś ma urodziny, też przychodzimy zaśpiewać "sto lat".
Uniwersytet bardzo zbliża ludzi.

Pamiętam, jak wszyscy zachwycaliśmy się tzw. adopcją babć. Jak słuchaczki, które same nie mają wnuków, opiekowały się dziećmi, które przychodziły do nich po szkole. Macie jeszcze w zanadrzu równie dobre pomysły?
Pomysłów na najbliższą przyszłość nam nie brakuje. Chcemy nawiązać współpracę z innymi Uniwersytetami trzeciego Wieku, także zagranicznymi - z Czech i Słowacji. Już dogadujemy te kwestie i w tym roku chcemy podpisać stosowne umowy. Możliwe będą wówczas wymiany ze słuchaczami ze Słowacji i Czech. A można na to zdobyć pieniądze z Unii.

Czym jeszcze seniorzy nas zaskoczą?
8 marca z okazji Dnia Kobiet po praz pierwszy wystąpi nasz zespół wokalno-instrumentalny. Wśród naszych słuchaczy mamy muzyków, którzy w latach 70-tych grali po raciborskich lokalach. Znów ich usłyszymy.
Rozmawiał: Aleksander Król
Uniwersytet Trzeciego Wieku w Raciborzu - strona UTW Racibórz